عذاب روحی

هوالرفیق

عجب عذاب سختی ست سه دهه عمر بودن کسانی کنارت که اونا دارن باهات حال میکنن و تو از اونا نه

همیشه تا یادم هست از سر کار گرفته تا دانشگاه لیسانس ارشد دوران خدمت و... کسانی بودند کنارم که از بودنم کنارشان حرف زدنم خندیدنم سکوتم و... کمال لذت را میبردن و می برن اما من یکسره عذابم به خاطر بودن اونا و هیچ لذتی از بودنم کنارشان نبرده ام هیچ لذتی بعکس کاملا عذاب کشیده ام با اینکه خوب بودن و خیلی هم بهم لطف داشتن!

من نمی دونم این هم روحیه نبودن این هم اعتقاد نبودن هم جنس نبودن کم محلی من و... را چرا اونا نمی تونن درک کنن چرا آخه؟

گاهی اینقد این مسئله کوچک رو مخم فشار میاره که میخوام با سر برم تو دیوار

خدایا تو شاهدی شعار نمیدم هرجا بودم عده ای بهم وابسته شدن که من اصلا باهاشون حال نمی کردم و این وابستگی اونا بهم مرا داغون میکنه 

چقد سخته بودن کسانی کنارت که دارن ازت کام میگیرن و تو داری فقط ظاهرسازی میکنی و الکی میخندی الکی حرف می زنی الکی خوشی نشون میدی الکی الکی همش الکی همش 

اما به قائده قرآنی" عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم و عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم" نگاهی میکنم می بینم خیلی از اونایی که ازشون فراری بودم و برایم جذبه ای نداشتند کلی برام خیر وبرکت داشتند خیلی بیشتر از اونایی که خواهانشون بودم (البته مطلق نیست)

اساسا من کاربرد این آیه قران را جای جای زندگیم دیده ام بحدی که دیگه اگر کسی بهم رجوع کرد که دلم تمایلی بهش نشون نمیده عقلم میاد جلومو میگیره میگه محسن تحمل کن بداخلاقی نکن مث همیشه روروایسی داشته باش شاید بنفعت شد این فرستاده خداست محسن بذار اون ازت لذت ببره شاید تو هم نفعی ببری

جالبه در این میون بیشترین ضربه را از کسانی خوردم که بیشترین علاقه رابهشون داشتم این هم مفصله بماند

حالا دنیای رفاقت و اجتماع بکنار چیزی که نگرانم میکنه اینکه ....

خدایا حکمت ترا که نمی فهمم اما نپسند همسری کنار مردی از جنس من باشه که محب مردش باشد اما محبوبش نه، چقدر زجرآوره

برعکسش هم هرچند لذت بخشه اما غرورم را له می کند بحدی که شاید مجبور بشم عشقم را سر ببرم

چقد خوبه و لذت بخش اینکه دو نفر محب و محبوب همدیگه باشن به یک اندازه، لطف خدا من از این تجربه شگرف بی بهره نبودم و اصلا وصف ناپذیره 

پ.ن:عالم رفاقت