ادای قضا

هوالغفور

اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد            نشاط و عیش به باغ بقا توانی کرد

اگر به آب ریاضت برآوری غسلی            همه کدورت دل را صفا توانی کرد

ز منزل هوسات ار دو گام پیش نهی       نزول در حرم کبریا توانی کرد

به همت ار نشوی در مقام خاک مقیم     مقام خویش بر اوج علا توانی کرد

 

اگر به جیب تفکر فروبری سر خویش        گذشته‌های قضا را ادا توانی کرد

 

پ.ن1: عجباً لِلمُحبِّ کیفَ یَنام    کلُّ نَومٍ علَی المُحبِّ حَرام

پ.ن2:  چه فرهادها مرده در کوه‌ها     چه حلاج‌ها رفته بر دارها