مومن کافر منافق فاسق در عالم رفاقت

ایمان سه رکن دارد: 1باور قلبی 2 اقرار به زبان و 3 عمل

کسی که هر سه را دارا باشد مسلم است و به شرط ولایت مومن (وجود هر سه)

کسی که اقرار کند و اهل نماز روزه و... باشد اما ایمان در قلبش نباشد منافق است ( وجود 2 و 3 و نبود 1)

کسی که قلبا ایمان داشته باشد اما حاضر به اقرار و عمل نباشد کافر است(وجود 1 و نبود 2و3، البته کافر به اسلام و منظور کفر عملی ست)

کسی که در قلبش باور باشد و به زبان هم اقرار کند اما اهل عمل نباشد فاسق است (وجود 1و2 و نبود3، البته ایمان ظاهری را داراست ولی از ایمان باطنی خالیست)

نتیجه اینکه بدون عمل ایمان ظاهری می ماند و نه ایمان باطنی و بدون اقرار ظاهری و باطنی هر دو رفته و اگر اعتقادی نباشد نفاق است که کفر پنهان است.

ترم اخیر تفسیر استاد شایق این ها را مفصل بحث کردند و موارد مذکور فروع و مراتبی دارند.

نگاهی به اندیشه ها و عملکرد خودم کردم دیدم سه دهه عمر  بر مدار فسق و کفر و نفاق بوده ام و هستم هنوز. سه دهه عمر و شاید فقط دقایقی ایمان هنوز.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

در یک برداشت آزاد، شاذ و خلاقانه به ذهنم زد و دوستان را در عالم رفاقت به چند دسته تقسیم کردم

در دنیای رفیق بازی بعضی دوستان که اهل زبان بازی اند و در عمل هم معرفت خرج میدن اما بواقع محبتی از دوستشون را در دل ندارند و بخاطر منافع یا مطامعی یا شاید هم رودروایسی ادای رفیق در میارند منافقند

   عده ای که محبت واقعی دارند و این محبت را فاش میگویند اما در عمل برای رفاقت هزینه ای نمیدن و حاضر به فداکاری در این راه نیستند فاسقند

 عده ای هم هستند که قلبا محب و دوستدار کسی هستند اما نه به زبان می آورند و نه در عمل نشان می دهند که باید بگیم کافرند در دنیای رفاقت. تا اینجا در این عالم بهترینِ دوستان کافرانند.

و اما بهتر و کاملتر از همه آنانند که قلبا،زبانا و عملا پایه رفاقتند و باید بگیم مومن به رفیق و رفاقتند که خدا را شکر من از این نعمت بی نصیب نیستم.

خدایا شکرت بخاطر همه دوستان خوب و چه نعمتی ست رفیق خوب. خدایا چه جالبه برای دوستانم نیز نگاهی میکنم می بینم نسبت به بعضیشون فاسقم نسبت به بعضی کافر و نسبت به خیلی منافقم. فاسقم چون حق رفاقت را ادا نکرده ام  کافرم چون گاهی غرورم اجازه نمیده و محبتم را زبانی و عملی مخفی کرده و میکنم  منافقم چون بعضی از اطرافیانم را که خیلی بهم محبت دارن دوستشون ندارم و فقط ادای رفیقو در میارم (که البته این نفاق از بهترین نفاقهاست و بنظرم مطلوب!)

خدایا در بهترین حالت نسبت به خیل دوستانم دچار فسقم و به ندرت مومن بودم در این راه. خدایا سه دهه عمر و بازی دادن بعضی از دوستان بی آنکه خیلی دوسشون داشته باشم (نفاق)، بی معرفتی نسبت به اکثریت دوستان(فسق) و کتمان علاقه به بعضی(کفر) هنوز...هنوز  

داد و بیداد.