خدایا میشه؟

هوالتواب

 آغاز می کنم سخنم را به یا حسین    در می زنم به خانه ی معبود با حسین

خدایا شب جمعه ای آمده ام بگویمت که سه دهه عمر خویش را تباه کرده ام در گناه و غفلت، معصیت حین آگاهی، سکون در وقت عمل، تسویف یا شتابزدگی، عدم تعادل و پریشانی و...

خدایا یعنی میشه برای گرفتاری های دنیام اینقدر غر نزنم؟

خدایا میشه روزی بیاد که وضعیت بندگی من سروسامانی یافته باشه؟

خدایا یعنی میشه روزی منم بشه مقام "شکر"گذاریت 

خدایا نگاهی میکنم می بینم بدجور ناراحت گرفتاری های دنیام هستم اما گرفتاری های عجیب معنوی و روحیم را فراموش کرده ام در حالیکه اولی زوال پذیره و دومی دائم و سرمد است 

خدایا میشه روزی راهم را عوض کنم و راه آدمیت بروم؟

خدایا تمام عمرم به حسرت "یک چله حضور" گذشت، والا آدم دیوونه میشه از این قدرت نفس و ضعف اراده

خدایا گاهی میگم  از عالَم بپذیرند از من یکی نمی گذرند از بس لطف تو در سرتاسر زندگیم مشهود بوده و در تربیتم کم نگذاشتی

خدایا بیش از دو سال از "بهشتی" بودنم گذشت اما اصلا "بهشتی" نشدم

خدایا میشه آبرویم را نزد خودت برگردونی، "معاد" هم نباشد صرف همین دنیا هم من شرم دارم صدات کنم 

خدایا من را توان رفتن تا کوی تو نیست وقت بجز گناه در کوله بارم نیست 

خدایا

حرف از وصالت می زنم اما فراری ام 

فکر و خیال روز و شبم بندگیت نیست