برای مصطفا

مصطفا یادت هست دنده های ماشین یاری نمی کرد درب ماشین سر و صدا می کرد حتی راه را از یاد برده بودم سکوت بر جمع من وتو و همسرت حاکم بود گویا دل هیچکس نمی آمد ترا به خلدبرین ببرم اما رفتیم و رسیدیم

در راه برگشتن نگاه تو به ماشین حمل جنازه روبرویمان خیره بود و گاهی اشک ریختن هایت، گویا هنوز باورت نشده بود

 می دانی مصطفا برای اولین بار تو عمر رفاقت و برادریمون دلم جانانه برایت سوخت

آنجا که  برادری داخل قبر رفت و سنگ لحد خواهری می گذاشت!

 چهره ات آنجا حرفها داشت با وجود سکوت ممتدت

مصطفا تو مظلوم بودی و هستی اما اوج مظلومیتت را در حال خاکسپاری خواهر جوانت دیدم

اگر نبود رعایت جمع، های های بلند بلند  می گریستم

تو مظلومانه خواهرت را به خاک سپردی اما مقتدر، واین شاهکار توست و نتیجه ی ایمان تو که مظلومیتت از اقتدارت نمی کاهد مصطفا

تو جمع بین نجابت و قدرت بودی پسین جمعه 13 شهریور 94

و چقد تو تماشایی بودی اون پسین رفیق، درهم شکسته اما نورانی 

پسین جمعه نظاره ات مرا به یاد امامان شیعه می انداخت

مظلوم اما مقتدر