شب آخر

هوالتواب

دیدی که نشد، خواستم نشد، عهد بستم نشد قسم خوردم نشد ایوانش نشستم و زل زدم و اشک ریختم نشد

من همان نیستم که قبلن بودم نه اصلا

من عوض شدم، بله خیلی تغییر کردم

"بدتر شدن" واژه ای نارساست برای توصیف ماه های اخیرم

دیگر عذاب وجدان هم برایم خاطره است

اینک منم و شب آخر مهمانیت

و چقد دیر آمده ام

همیشه آخرین بوده ام ، همیشه تاخیر دارم، اغلب عقبم اینجا هم، امسال هم ، این ماه هم

هیچ کس مث من نیس خدایا

این منم با عجایبی از گناهان و توبه شکستن ها که یک صدمش هم کمر کوه را می شکند و من همچنان لبخند می زنم و حفظ ظاهر میکنم

گویا باورم شده که تو و حضرات محبوبین را هم مثل خانوده و دوستانم میشه گول زد

فکر کرده ام ریا در محضر خودت هم جواب میدهد، واعجبا

خدایا این راه من بود اما تو خود شاهدی من قصد این گونه راه پیمایی نداشتم و این شد که می بینی

اصلاح اراده و استقامت یکی مث من از فتح خیبر و عملیات فتح المیبن سخت تر می نماید، سبحان الله از دو تکه استخوان و این همه سرکشی!

خدایا هرگاه کتاب کلیدهای بهشت را تورق میکنم شب و روز مهمی را نمی بینم که اعمالش از یاد سیدالشهدا خالی بماند، شب آخر رمضان هم زیارت ارباب آورده اند، گویا نه بلکه قطعا نشان از این دارد که راه تو از توجه به حضرت جدا نیست 

امشب دست خالی نه، با کوله باری از تکرار زشتی ها و بی ادبی های سالیان عمرم آمده ام به محضرت و می گویم مرا به حسین ببخش و نه فقط این، دیگر بس است تکرار گناه و توبه و شکستن ها، سلوکی ببخشایم که بی وقفه تا پایان عمرِ این دنیایم ادامه پیدا کند و ابدیتم را آباد کند، خدایا نگاهی میکنم به سالهای زندگیم می بینم هر چه هست بندگی نیست 

بس توبه و پرهیزم کز معصیت تو باطل شد     من بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

پ.ن: خدایا ایمان به سبک قرن 21 با دنیا طلبی و  اشرافی گری و رقابت های مذموم همراه شده، خدایا من از عاقبت خود هراسانم یا أرحم الراحمین

پ.ن2: اصل شعر جناب سعدی بجای" معصیت" واژه عشق است