مِنَ المُحِب ِالی المحبوب 2

هو المحبوب

علی جان اگر گوشه ای از لذت محبت و عنایت تو را سال 83 نچشیده بودم این گونه در حسرت اون روزام واله و سرگردان نبودم. می دانم یخبرایی هست که در پی آنم و تو را می طلبم.

علی جان شرط سختی را برای جواز عشقت گذاشته ای، ترک معصیت. تو بگو آن کس که نتوانست چه کند؟ 

علی جان زمان میبرد تو را تا عشق سنگین مرا هضم کنی،زمان می برد. نه اینک بلکه سالیانی ست مرا دوست داشتن تو  و بی میل به اطاعت کردنت. من چگونه ام؟ چرا این گونه ام؟ با تو حرف ها دارم، بزنم یا نزنم؟

علی جان بی تو خراب گنگ زمینگیر می شوم، در حقیقت شده ام.

علی جان دوستانم مرا به ریا متهم می کنند در حالیکه تو میدانی  که در اخلاص نمونه ام. بله کوه گناه خالص و خوبی همه ریا، میشه با این گونه خلوص و ریا مرا بپذیری؟ میشه؟

یا علی تا تو مراد من دهی من به قبر رسیده ام. اصلا حواست بمن هست؟ سه دهه عمر کم نیست ها