دنیای این روزای من در انتظار هر ساله ام برای دیدار شعرا با رهبری گذشت تا بالاخره شد آنچه باید میشد و چه دلنشین بود امسال نیز. برخی از شعرهای بعضی از شاعران معاصر مرا مست میکند، از آن جمله است اشعار مرتضی امیری اسفندقه که شیفته خودش و شعرش هستم. از طرف دیگه از مخاطب شعرا در عجبم. راستی آدم انگار میکنه رهبر دکتری ادبیات داره و فارغ از هر کاری فقط و فقط نشسته شعر خونده و حفظ کرده و عمری را در مطالعه ادبیات ایران و جهان و رمان های معروف دنیا گذرانده. آدم می مونه از فی البداهه نکته گفتن ها و پامنبری های رهبری بهنگام شعر خوانی شعرا. منتخبی از اشعار رمضان امسال را به سلیقه خودم خیلی خلاصه میذارم اینجا. خواندنش خالی از لطف نیست.
فکرم همه‌جا هست، ولی پیش خدا نیست سجاده زردوز که محراب دعا نیست
گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟ اندیشه سیال من ـ ای دوست ـ کجا نیست؟!
از شدت اخلاص من عالم شده حیران تعریف نباشد، ابداً قصد ریا نیست!
این سجده سهو است؟ و یا رکعت آخر؟ چندی‌ست که این حافظه در خدمت ما نیست
ای دلبر من! تا غم وام است و تورم محراب به یاد خم ابروی شما نیست
بی‌دغدغه یک سجده راحت نتوان کرد تا فکر من از قسط عقب‌مانده جدا نیست
.................................
یه شاعر هندی با آیین هندو :
برهمنم که شدم چون عجم، غلام علی به من رساند نسیم سحر، سلام علی
من ضعیف چگونه به شعر پردازم کنار معجزه کامل، کلام علی
ز بندهای جهان آن زمان رها گشتم که اوفتادم چون مرغکی به دام علی
علی علی و علی عالی و علی اعلا پر است هفت ممالک ز عطر نام علی
سلام ما به علی آن وصی پیغمبر سلام ما و رسولان به احترام علی
چون نزد حضرت حق سجده کرده است و قیام بود قیام، همه سجده و قیام علی
علی امیر خرابات عشق و توحید است تمام خلق به مستی کشند جام علی
خدا کند که بخوانم چو مردم آزاد علی امام من است و منم غلام علی
.................................
برای امام رضا :
هر چند که درشهر تو بازار زیاد است باید برسم زود... خریدار زیاد است
من در به درِ پنجره فولادم و دیری است بین من و آن پنجره دیوار زیاد است
آنقدر کریمی که بدهکار تو کم نیست آنقدر کریمی که طلبکار زیاد است!
ز دور سلامی و تو از دور جوابی این فاصله انگار نه انگار زیاد است
یک شب که به رویای من افتاد مسیرت دیدم که چقدر لذت دیدار زیاد است
درخواب سرِ سفرۀ اطعام، تو گفتی هرقدر که می‌خواهی بردار... زیاد است
...................................
عجیبه این شعر. خیلی حال کردم:
مزه ی عشق به این خوف و رجا هاست رفیق عشق سرگرمی اش آزار و تسلاست رفیق
قیمت یک سحر آغوش چشیدن ، صد شب گریه و بغض و تب و آه و تمناست رفیق
نشدم راهی‌ات ای عشق که سیراب شوم تشنگی ناب‌ترین لذت دنیاست، رفیق
بارها تا لب این چشمه دویده است دلم این سرابی است که از دور گوارا است، رفیق
اسم آن روز که نامیده ای اش "روز وصال" در لغتنامه من "روز مبادا" ست
رفیق
نیست در شهر عزیزی که دل ما ببرد بنشین شعر بخوان! دور جوان‌ها است، رفیق
.................................
برای حوادث اخیر:
«نیل» را تا به «فرات»، آنچه که بود، آتش زد شک مکن! ما همه را «مکر یهود» آتش زد
بی‌جگرها جگر حمزه به دندان گیرند انتقام اُحُد و بدر ز طفلان گیرند
بیشتر زان که از این قوم، بدی می‌جوشد از زمین غیرت «حجر بن عدی» می‌جوشد!
سنگ تکفیر به آیینه‌ی مذهب؟ هیهات! ذوالفقار علی و رحم به مرحب؟ هیهات!
دست خولی طرف معجر زینب؟ هیهات!
ما نمک‌خورده‌ی عشقیم،به زینب سوگند پاسبانان دمشقیم، به زینب سوگند
پای‌تان گر طرف «کرب و بلا» باز شود آخرین جنگ جهانیِ حق آغاز شود
................................
برای جانبازان:
جنگ، یک جدول تناسب بود تا جوابش همیشه این باشد: پدرم ضرب در چهل درصد، حاصلش، بخش بر زمین باشد...
