سکوت یا اعتراض؟
هوالکافی
- امروز :
می پرسم از منشی که چقدر طول میکشه تا نوبت ما بشه؟ با اطمینان میگه نیم ساعت چهل دقیقه دیگه!
میگم یعنی متوسط ویزیت هر بیماری دو یا سه دقیقه؟
رو به جمعیت حاضر در سالن انتظار که حدود سی نفری بودند کردم و گفتم بنظر شما یک متخصص نباید حداقل بیست دقیقه برای شنیدن1 عرایض بیمار و چک کردن همه چیز جهت تشخیص وقت بگذاره؟
کسی همراهی نمی کند، همه مات و مبهوت نگاه می کنند. بنا به تجربه غیر این را پیش بینی نمی کردم!
مادر صدا میزند بنشین درست نیست سرو صدا راه نینداز
رو به جمعیت صدا زدم تا وقتی که ما ملت ایران نمی توانیم حق خود را داد بزنیم چپاول می شویم(قبل انقلاب از طرف خارجی ها بعد انقلاب داخلی ها)
مادر میگه برو داخل ماشین بنشین تا نوبت من بشه و اصلا اینجا نیا دیگه
تو راه برگشت مجابش کردم که جامعه ما به این داد و بیدادهای آرام و منطقی محتاج است و اضافه کردم که الان تو ایران دزدتر و کثیف تر از برخی پزشکان متخصص وجود ندارهٰ کسانی که سلامتی ملت را با مادیات معاوضه می کنند به سادگی آب خوردن؛ کم نیستند در اطرافیانمان کسانی که خود زخم خورده یکی از همین شاهکارها هستند. سکوت بهتر بود یا اعتراض؟ نمی دانم
- چند شب پیش ترمینال جنوب:
- دو هفته قبل:
- دو ماه پیش:
و امثال اینها مکرر تکرار شده و احتمالا آینده
همیشه به هم میگیم این اعتراضات مدنی کوچک و بزرگ فایده ای نداره و موثر نیست اما من من احتمال تاثیر2 را قبول ندارم گاهی صبر کرده گاهی بیرون می ریزم.
سکوتم هم ناشی از چیزدیگری بوده نه بدلیل این تفکر نادرست.
خدایا مرا از سرکشی بی مورد بازدار و کلام و رفتارم را در جایگاه حق بنشان تا آنچه را باید، بگویم وآنچه را نباید، نه.
خدایا بعضی همیشه ساکتندٰ بعضی همیشه دائم االنق و غرغرو ، من نه اینم نه آن
خدایا بنگر و مواظبم باش که کی کجا چگونه ام
1: اصلا گوش دادن پزشک به بیمار خود با حوصله کافی در درمان جسم موثر می افتد بگذریم که تشخیص بدون دانستن سیر بیماری و سوال و جواب های فراوان اغلب حاصل نیاید.
2: همچنان که بعضی گفته اند
---------------------------------------------------------------
پ.ن: آخر قصد من تویی، غایت جهد و آرزو تا نرسم، ز دامنت، دستِ امید نگسلم
- ۹۴/۱۱/۲۵