کی کجا که برد

بازت ندانم از سر پیمان ما که برد                    باز از نگین عهد تو نقش وفا که برد

چندین وفا که کرد چون من در هوای تو           وان گه ز دست هجران تو چندین جفا که برد

بگریست چشم ابر بر احوال زار من                 جز آه من به گوش وی این ماجرا که برد

گفتم لب تو را که، دل من تو برده ای               گفتا کدام دل چه نشان کی کجا که برد

سودا مپز که آتش غم در دل تو نیست            ما را غم تو برد به سودا تو را که برد

جز چشم تو که فتنه قتال عالمست                صد شیخ وزاهد از سر راه خدا که برد

پس نوشت: این شعر سعدی مثل خیلی دیگه با یکی دوبار خوندن پوست نمی اندازه. تکرار و تمرکز و دلی باید تا غایت شعر حاصل آید.

چندین وفا که کرد چون من در هوای تو؟

چندین وفا که کرد چون من در هوای تو؟

چندین وفا که کرد چون من در هوای تو؟ ها؟ که کرد؟  با وجود این چندین وفایم ز دست هجران تو چندین جفا که برد؟ها؟ که برد؟

....