حبیب

هوالغفار

امروز ظهر خبری که برای من ناگوار بود مرا به قبل 20 سالگیم برد آن زمان که بعد از گذر از "قمیشی"، خلوت من با واکمن و هدفونی در گوش و چرخ کوهستان و  آهنگ"کجا بودم کجا رفتم کجایم من نمی دانم" از "حبیب" می گذشت. بله "حبیب" دلها به رحمت خدا رفت. مردی که همیشه موقر بود و موقر می خواند و البته هرکسی را راه انس با او و شعرهایش نبود. "حبیبی" که پدر مرحومم با ترانه "مادر" او  گریست و مادرم اعتراضی  معمولا به پخش آهنگای او در خانه با صدای بلند نمی کرد(برخلاف سیاوش و داریوش و غیره). حبیبی که" شهلای من کجایی" را از ته دل خواند و آن را ماندگار کرد. از خیلی از خواننده ها بعد مدتی گذشتم اما هرچند خیلی کمتر ولی هنوزم ترانه های او برایم دلنشین است ترانه ای مانند "قوی زیبا" را

خدایش رحمت کند.