من و تن

هوالکافی

خدایا "تنم" ، "منم" را در نمی یابد تنی که عادت به تنبلی دارد و منی که سرکش و بی قرار است،

خدایا "تن" و "من" در وجودم همراهی ندارند و این معضل برایم سخت جانکاهست،

خدایا چه بسا آروزهایی که "من" دارد و "تن" در راستای آن ها قدمی بر نمی دارد،

خدایا تنم بر منم مسلط است به حدی که منم نیز عین تنم داره میشه ، بیخیال و بی غیرت و راکد

خدایا منم قادر به راه اندازی تنم نیست و این چنین است که روزها بر من بی حاصل می گذرد

خدایا منم گاهی متعالی میشود اما تنم او را اجابت نمی کند

خدایا آروم آروم دارم به مرگم نزدیک میشم تنی که می میرد منی که هست و هست و هست، تن را به خاک می سپارم منم را به که بسپارم؟

پ.ن: سهراب الاغی را دید که یونجه را می فهمید من اجسامی را می بینم که روح را نمی فهمند، "تن" هایی که درکی از "من" ها ندارند

پ.ن2:خدایا زندگی من فاقد چیزهایی ست که آدمای اطرافم اغلب دارا هستند

خدایا در زندگی من چیزهایی ست که حتی یک از صد اطرافیانم دارا نیستند

خدایا من با چیزهایی شادم که دیگران انسی با اونا ندارن ودیگرانم با چیزایی سرگرمند که من حسی نسبت به اونا ندارم

خدایا این منم و آن هم آنها

 پ.ن3:خدایا کاش میشد یدفعه فقط یدفعه برزخو ببینم اما برگردم