مِنَ المُحِب ِالی المحبوب 27

هوالمحبوب

هرچند که:

حضرت تان را سریست که با ما فرو نمی آید

 و متاسفانه

 مرا دلی که صبوری از آن نمی آید

اما

 از حدیث شما کوته نمی کنم زبان امید

با این توجیه اشتباه که

 هیچ حاصل از این گفت و گو نمی آید

چرا که:

ما را سریست با تو که گر خلق روزگار  دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

پ.ن: با تو توان نوشتن، مرا دست داده است   اما تو را دریغ، مجال خواندن نیست