اندر سلوک روسای جمهور ایران

هنوز فرصت نکردم از نقش بی بدیل سخنان، سکوت و یا اقدامات  رهبری مطلب جامع و دقیقی بنویسم اما در عرصه سیاست و ارتباط با دولت ها اگر رهبری نبود:

 هاشمی مملکت را قبضه می کرد و تا هفت نسلش بر مملکت حکومتها می کردند

خاتمی حریف افراطیون اطرافش نمی شد و مملکت را واگذار می کرد

احمدی نژاد حکومت نظامی راه می انداخت و تمام مخالف و منتقدانش را حبس ابد می کرد

روحانی نیز موشک و هسته ای را برای بهبود وضع مردم! کلا کنسل میکرد و کشوری مثل سوییس یا ژاپن  و یک اسلام لیبرالی بدون اهداف انقلابی را...

احمدی نژاد این روزها فعال تر شده، پر واضح است که مایل به برگشته. احساسم اینه 8تا 10 میلیون رأی داره، اینقد دولت فعلی در همه امور از جمله اقتصادی تاکنون بی خاصیت بوده که ملت دوباره دارن هوس قبلی را میکنند اما 5 دقیقه آخر "دکتر سلام 64" کافیه تا ایشون را بهتر بشناسیم. هرچند از لحاظ هوش ، بیش فعالی!، سرعت در عمل و خدمت به لایه  های ضعیف جامعه مورد پسند اقشاری از ملت بود و تا حدی هست.

پ.ن1: این مطلب علمی و دقیق نیست و در آن مبالغه هست، اما به حقایقی اشاره دارد هر چند به غلو.

پ.ن2: 4 نفر مذکور در آینده هیچکدوم نباید به قدرت برگردند حتی اگه شرایط براشون مهیا باشد . سه نفر اول که امتحانشون را خوب یا بد پس دادند. منتظر روحانی خواهیم بود و البته آرزوی موفقیت و عملگرایی بیشتری تا شعارگرایی. (با این وضعیت روحانی بزور به 4 سال هم میرسه!!!)

 گاهی وقتا معتقد به این می شوم که بین این 4 نفر  اگه بنا به برگشت یکی شون باشه خاتمی به لحاظ تقوا و نرمال بودن و سینوسی نبودن اندکی بهتره از بقیه هست.