کجایند همه؟

بعد این حوادث مکرر اسید پاشی که به نظرم بدتر از قتل بعمد است باید گفت:  فَلَوْ اَنَّ امْرَءاً مُسْلِماً ماتَ مِنْ بَعْدِ هذا اَسَفاً ما کانَ بِهِ مَلُوماً، بَلْ کانَ... حتی  فکر کردن به حال و روز این صورت از دست دادگان مو بر تن آدم سیخ میکنه.

اگر مجرمان این فعل را 60 بار زنده زنده بسوزونن بازم کافی نیست و دل من یکی آرام نمی گیرد.  خدایا آدما وحشی شدن و هار، ظهور او را منتظریم. 

   کجایند  دلواپسان مجلسی، کجایند سیاسیون چپ و راستی، کجاست خطبه های خطبا و منبرهای علما؟ منتظر جبهه گیری تمام مراجع و پیام رئیس و وزیر، موضع گیری بسیج و احزاب و در یک کلمه درگیر شدن تمام مملکت بودم. پس چی شد؟ خبری نشد یا بگوش من نرسید؟ یا اینکه اینقدها که من فکر می کنم موضوع مهم نیست؟! دیگه چی  مهمتر از حفظ زیبایی و حرمت انسانها؟  والا برای کشتن یک انسان از یک عمر بدبخت و گرفتار کردنش با اسیدپاشی خباثت و جرئت کمتری لازمه. 

   از منظر من کسانی که برای فریضه امر به معروف و نهی از منکر دل می سوزونن و گاهی با افراط چماق بدست هم میشن اما برای این حوادث ساکت هستند و منفعل، هوسبازند و حقه باز و خودپرست و نه خداپرست و دغدغه مند دین. مسئله اینست.

پ.ن: از آمدن روزی می ترسم که هدف امربه معروف و نهی از منکر وسیله اسید پاشی را توجیه کند. سبحان الله.

دو روز بعد نوشت:  فرمانده بسیج کشور 29 ام مهر ماه:اولاً کدام مسلمانی است که نداند این کار جنایت است و به خودش اجازه دهد چنین عمل فجیعی را انجام دهد؟ ثانیاً اگر این عمل زشت کار یک آدم متحجر با کج فهمی از مذهب است، پس چرا زنان هرزه خیابانی با آرایش های آنچنانی را رها کرده است و زنانی را که حجاب نسبتاً موجهی داشته اند را هدف قرار داده است؟ چرا این کار همزمان با طرح قانون امر به معروف و نهی از منکر در مجلس شورای اسلامی انجام شده است؟ چرا این کار در آستانه محرم و هفته امر به معروف و نهی ازمنکر انجام شده است؟