اسلام سیاسی

امروز وقتی بیانات رهبری را در حرم امام خمینی مطالعه کردم ایمانم به رهبر زیادتر شد، امیدم به او  بیشتر شد، علاقه ام به او در اوج بود فزونی گرفت، لزوم حمایت و دوری از هرگونه شک و تردیدی در این راه ،راهی که امتحان بزرگی در زمانه ما برای همگان است ، برایم بیش از پیش مسجل شد. نباید مشکلات اقتصادی و غم و غصه های دنیایی مون، ما را از فکر آنچه پیرامون مون در جهان می گذرد غافل کند. به قول امیرالمومنین دیگران در راه باطل خود متحدند و ما در راه حق خودمون متفرق. چرا باید این گونه باشیم؟!! با وجود همه فساد و اشتباهات و بی تدبیری ها و بدفهمی ها، رویکرد  انقلاب ما درست است و این راه ان شاءالله با اصلاحات لازم ادامه پیدا خواهد کرد. ما طرفدار اسلام سیاسی به سبک امام خمینی هستیم و تا 50 +1 درصد ملت این را بخوان، تمام قدرتهای دنیا هم جمع بشن هیچ غلطی نمی توانند بکنند کما اینکه تو این 35 سال نتونستند. آیا هیچ انقلابی در سرتاسر دنیا بوده که اینقدر دوام بیاره و تمام جهان مقابلش باشه، از درون هم تا حد زیادی متفرق باشه و ضربه های زیادی از خود ایرانی های مقیم خارج و داخل خورده باشه؟ این مهم اساسا به دینی بودن و الهی بودن انقلاب ما بر می گردد. تنها این فهم درست از اسلام، یعنی اسلام سیاسی بسبک خمینی است که خواب استعمار و استکبار جهان را آشفته خواهد ساخت و عرض اندام اسلام در جهان خواهد بود. سالهاست که اینجوری فکر میکنم که کسی اگه واقعا و عمیقا مشتاق دین اسلام و مخصوصا مذهب تشیع باشه نمی تونه با خمینی کبیر مشکل اساسی داشته باشه. حالا بگذریم که خیلی از آزاداندیش های  آزادیخواه و استقلال طلب سایر ادیان هم، امام را و تفکر او را تایید کرده اند. جدا شدن سیاست از دیانتمون که بعضی از دوستانم میگن دقیقا همون چیزی ست که صهیونیزم و ستنیزم و ...و هزار مدل ایسم های دیگه میخوان. اصلا واژه "اسلام سیاسی" مشکل داره. اسلام واقعی سیاست را در بطن خود دارد اما بلایی برسرمون آوردند که باید این قید را بیاوریم، هرچند در واقع ضرورتی ندارد.

مسئله اینست