یوم الحسره

امروز میان ترم الکترودینامیک داشتیم

سر امتحان استیصال خودم را که دیدم یاد آیات و کلماتی از قرآن افتادم- یوم التغابن ،یوم الحسره و...

در مثل مناقشه نیست. امتحانات  یه نمونه کوچک از قیامت والبته غیر قابل مقایسه. حداقلش یه مدل سازنده، اگر تفکر کنیم.

&کسانی که زحمت کشیدند و بر عبادت و ترک معصیت اصرار ورزیدند به وقت حساب وکتاب هم روسفید هستند و بکمک شفاعت معصومین رستگار.

&کسانی که عبادت ومعصیت را  توامان داشتند .... برای لحظه به لحظه دنیا حسرت میخورند  وحسابشون هزار اما واگر داره، چقدر هم خجالت باید بکشند در محضر خداوند

&کسانی  هم که اصلا به فکر این حرفها نبودند و به این همه انذار پیامبران در طول تاریخ وآیات تکان دهنده قرآن توجهی نداشتند حسابشون  کاملا معلومه

من خونده بودم اما مثل همیشه با ترس واسترس وتنبلی چند روز مونده به امتحان رها کرده بودم مطالعه را.نتیجه مشخص بود.نگاه به سوالات وحسرت....حسرت

دقیقا مثل کسی که بعد از مدتی طاعت،رو به معصیت می آورد(در حقیقت می بره{ ضمه روی ب} و بیخیال همچی میشه) اینجور بنده ای که حوصله واستمرار در بندگی نداره عاقبت بخیر نمیشه

ان الذین قالو ربنا الله ثم استقامو ....

باید تلخی درس خوندن را به شیرینی اعلام نتایج پس از امتحان به جان خرید ، همچنین زحمت عبادت و زجر ترک معصیت را به شیرینی لقاء پروردگار و دیدار معصومین و مواهب بیشمار.

هرچند این تلخی درس ،این زحمت وزجر بندگی ،پس از مدتی به  لذت و نشاط  مبدل خواهد گشت و مومن (به تعبیری محصل)  عشق میکنه با زندگیش.